Alina Stęperska
   Alina Stęperska odeszła w wieku 54 lat, kochająca żona i troskliwa matka.  Nauczycielka z 29 letnim stażem.
Uczyła przedmiotów zawodowych, informatyki oraz przedmiotów informatycznych w Zespole Szkół nr 1 w Ełku, była doradcą metodycznym w Wojewódzkim Ośrodku Metodycznym w Suwałkach, koordynatorem ds. informatyki w Kuratorium Oświaty w Suwałkach, wizytatorem w Warmińsko-Mazurskim Kuratorium Oświaty.
   Przez 14 lat, niemal połowę swej kariery zawodowej, była nauczycielem konsultantem ds. informatyki w Mazurskim Ośrodku Doskonalenia Nauczycieli w Ełku. Prowadziła także zajęcia na wyższych uczelniach : Wyższej Szkole Suwalsko – Mazurskiej oraz ełckim wydziale Wyższej Szkoły Gospodarki w Bydgoszczy. Ukończyła szereg studiów podyplomowych i specjalistycznych kursów kwalifikacyjnych.
   Autorka i współautorka szeregu publikacji: poradników metodycznych, opracowań popularnonaukowych oraz prac o charakterze naukowym. Autorka i realizatorka specjalistycznych kursów komputerowych – nie tylko dla nauczycieli. W latach 2009 – 2011 redaktor naczelny czasopisma pedagogicznego „Publikator”.
Pomysłodawczyni, współautorka i koordynatorka projektów edukacyjnych finansowanych ze źródeł rządowych i unijnych, które znacząco wpłynęły na rozwój mazurskiej edukacji.
   Ceniony ekspert informatyki w Ministerstwie Edukacji Narodowej oraz ekspert Centralnego Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli w Warszawie. Nauczycielka o wysokim prestiżu zawodowym na miarę powiatu, regionu oraz kraju.
   Laureatka licznych nagród i wyróżnień, m.in. 4 nagród kuratora oświaty, 6 starosty ełckiego, 3 dyrektora szkoły oraz 6 nagród dyrektora ośrodka doskonalenia nauczycieli.
   Zapamiętamy Alinę Stęperską jako osobę bardzo miłą i koleżeńską, powszechnie lubianą i szanowaną, zarówno przez współpracowników i szkolonych nauczycieli, jak też władze oświatowe i samorządowe. Była nauczycielem nadzwyczaj pracowitym i twórczym, uosobieniem rzetelności i uczciwości zawodowej.
Na zawsze pozostanie w naszej życzliwej pamięci.

Żegnamy Alinę

Pożegnaliśmy Alinę, naszą koleżankę, wybitną nauczycielkę, pracownika nadzoru pedagogicznego, osobę ogromnych zasług w doskonaleniu zawodowym nauczycieli. Ale też pożegnaliśmy człowieka o bezcennej umiejętności przyciągania innych i rozpoznawania w nich tego, co najlepsze.
Jakich słów należałoby użyć, aby zmierzyć się z majestatem śmierci i jednocześnie oddać całą skalę ciepła, jakim promieniują wspomnienia tych wszystkich szkoleń, warsztatów, narad, konferencji, w których uczestniczyliśmy razem z Aliną… Tych wszystkich projektów, w których hojnie obdarzała różnymi zadaniami, funkcjami, rolami wielu spośród nas. Niech to będą słowa wdzięczności za te wszystkie lata spędzone z nami.

Co było fundamentem licznych sukcesów zawodowych Aliny, zwłaszcza w dziedzinie projektów unijnych, a także głębokiego szacunku, jakim Alinę otaczali ludzie, którzy mieli zaszczyt Ją poznać?
To przede wszystkim prostolinijna dobroć, którą kierowała ku innym, i która otwierała ich na współpracę. Dobroć, która przyciągała i pozyskiwała ludzi. I towarzysząca tej dobroci krystaliczna uczciwość. Uczciwość, jaką rzadko się dziś spotyka – wyrastająca na rzetelności, na szacunku do zasad, do regulaminów, na poważnym traktowaniu wypowiedzianych i wysłuchanych zobowiązań.

Może także uważność słuchacza, który stara się wnikliwie rozumieć rozmówcę. Uważność, dzięki której Alina lepiej niż ktokolwiek z nas odczytywała intencje twórców rozmaitych konkursów, do których składaliśmy projekty.

Można było wiele zyskać, korzystając z wiedzy i umiejętności zawodowych Aliny. Ale jeszcze więcej można było zyskać, naśladując jej postępowanie, trzymając się wartości, jakie proponowała, i których niekiedy wymagała od innych. To dziedzictwo pomaga nam w codziennej realizacji najtrudniejszego projektu, z jakim musimy się zmierzyć. Projektu naszego życia.

Wypełniłaś, Alino, projekt własnego życia i własnego zbawienia, Twój najważniejszy projekt. Ten projekt przeszedł już końcową ewaluację. I Ty już znasz jej wynik. I nikt z nas nie wątpi, że to wynik pozytywny, jak wszystkie dotychczasowe. Ale to za mało. Wierzymy, że to wynik wspaniały jak Twoje życie, zasługujący na najwyższą nagrodę. Wszak stanęłaś przed obliczem Sędziego Doskonałego, Nieograniczonego w Kompetencjach, Najsprawiedliwszego ze Sprawiedliwych, Najmądrzejszego, Najlepszego. Wszechwiedzącego, który złożył:
„Bo góry mogą ustąpić i pagórki się zachwiać, ale miłość moja nie odstąpi od Ciebie!” (Iz 54,10). To mówi Pan, Twój Zbawiciel. Fundator Twojego i naszego życia.

Dziękujemy Ci za tę część Twojego życia, która splotła się z życiem naszym.